برترین فیلم های علمی، تخیلی دهه گذشته

به گزارش مجله سرگرمی، پس از معرفی چند فهرست از برترین های ژانرهای مختلف در دهه گذشته، این بار قرار است برترین فیلم های علمی- تخیلی را انتخاب کنیم. برای اینکه این فهرست محل اختلاف چندانی نباشد و فقط پای تفاوت سلیقه ها به میان بیاید، ذکر یک نکته لازم است: اشاره به تصور اشتباهی که ژانر علمی- تخیلی را با ژانر فانتزی یا گاها با ژانر وحشت در هم می آمیزد.

برترین فیلم های علمی، تخیلی دهه گذشته

این درست است که مرزبندی ژانرها و مطلق فرض کردن آن ها صحیح نیست و بسیاری از فیلم ها به لحاظ ژانری به چند دسته تعلق دارند و بعضی ژانرها هم با یکدیگر هم پوشانی دارند، اما شناخت ما از نظریه ژانر برای طبقه بندی و حتی تحلیل فیلم ها راهگشا است.

به طور کلی فیلم های علمی- تخیلی به مجموعه ای از فیلم ها اطلاق می شود که در آن ها جهان تفاوت آشکاری با امروز ما دارد و پیشرفت های تکنیکی و ابداعات علمی و تصور فیلم ساز از این ابداعات در آن چیرگی دارد و جزئی اساسی از زندگی به تعداد می رود اما شرح به وجود آمدن این پیشرفت ها (هر چند غیرقابل باور) هم در فیلم وجود دارد. به عبارت دیگر منشأ این پیشرفت ها همین امروز ما است نه جهانی سراسر متفاوت که منطق دیگری دارد.

با این تعریف مجموعه فیلم هایی مانند ارباب حلقه ها (the lord of the rings) که در جهانی کاملا افسانه ای می گذرند، علمی- تخیلی نیستند بلکه ذیل ژانر فانتزی قرار می گیرند، همان گونه که فیلم های ابرقهرمانی. چرا که در این فیلم ها هیچ شرحی برای به وجود آمدن نیروها یا اتفاقات غیرطبیعی ضروری نیست و این از معینات ژانر فانتزی ست.

از سوی دیگر فیلم های ژانر وحشت مانند سری فیلم های بیگانگان (aliens) با ژانر علمی- تخیلی هم پوشانی دارند، اما چون هدف و بعلاوه چینش وقایع و روابط علت و معلولی در آن ها به گونه ای است که منجر به خلق سکانسی وحشت آفرین شود، این آثار بیشتر به سمت سینمای وحشت تمایل دارند تا علمی- تخیلی و حتی فیلم های اقتباسی از داستان فرانکنشتاین با وجود شرحات علمی (هر چند خیالی) به علت همین موضوع، بیشتر ترسناک است تا متعلق به هر ژانر دیگری.

طبق همین دسته بندی، مضمون بیشتر فیلم های این ژانر حسرت خوردن برای یک گذشته آرمانی و از دست رفته است. آن ها گرچه در جهانی پیشرفته می گذرند اما همواره چیزی از دورن کم دارند. همین کمبود باعث می شود شخصیت های اصلی در حسرت چیزی باشند. چیزی که در گذشته وجود داشته و آدمی با سهل انگاری آن را از دست داده است. جالب آنکه آن گذشته مورد نظر فیلم، اغلب امروز ما است.

در طول دهه گذشته به لطف پیشرفت هر چه بیشتر تکنولوژی (به ویژه بعد از نمایش آواتار جیمز کامرون) و تأثیر مستقیم آن بر این ژانر، فیلم های علمی- تخیلی درجه یکی ساخته شدند و گاهی فیلم سازانی مانند دنی ویلنوو و کریستوفر نولان بیش از یک فیلم مهم ساختند. همین موضوع باعث شد تا خود را به قاعده از هر فیلم ساز یک فیلم محدود کنم. گرچه محدودیت انتخاب باعث شد فیلم خوبی مانند زیر پوست (under the skin) هم از لیست جا بماند.

10. کد منبع (Source Code)

  • کارگردان: دانکن جونز
  • بازیگران: جیک جلینهال، میشل موناهان
  • محصول: 2011، آمریکا و فرانسه
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.5 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 92 از 100

در بعضی از فیلم های علمی- تخیلی این پرسش وجود دارد که آیا می توان با سفر به گذشته و تغییر در سیر وقایع، باعث تغییر در آینده شد؟ آیا امکان عوض کردن چیزی در گذشته یا جبران خطایی غیر قابل بخشش، سبب ساز یک زندگی تازه می شود؟ ایده مجذوب کنندهی ست، چرا که به انسان شانس دوباره برای جبران می دهد و باعث احساس خشنودی می شود. اما اگر قرار باشد همه از این امکان بهره مند باشند که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود.

همین موضوع، دست مایه اصلی دانکن جونز نهاده شده تا داستان عاشقانه خود را به شکلی متفاوت از دیگر فیلم ها تعریف کند. او نجات جان انسان ها در گذشته به وسیله سفر در زمان را به یک انگیزه شخصی برای به دست آوردن معشوق پیوند می زند تا با یک تیر دو نشان بزند: هم مخاطبان فیلم های عاشقانه را خشنود سازد و هم علاقه مندان سینمای علمی- تخیلی را کیفور کند.

رفت و برگشت های زمانی و درگیری های فکری شخصیت اصلی برای بهتر کردن گذشته، فراتر از قواعد علمی مورد نظر دانشمندان می رود تا قدرت ایمان او به توانایی خود به بوته آزمایش گذاشته شود.

طرح داستانی فیلم در ظاهر پیچیده است اما فیلم ساز هر جا که لازم باشد شرح کوتاهی از زبان شخصیت ها قرار می دهد تا فضای فیلم قابل درک شود. خلاصه که کد منبع فیلمی ست که هم تماشاگر را وادار به فکر کردن می نماید و هم او را با قهرمان نترسی روبرو می نماید که دست به هر کاری می زند تا به هدفش برسد.

انفجاری تروریستی در یک قطار موجب کشته شدن بسیاری می شود. دانشمندی که دستگاهی با قابلیت سفر در زمان اختراع نموده، تصمیم می گیرد از یکی از بازماندگان استفاده کند و او را به گذشته برگرداند. هدف از این کار صرفا پیدا کردن هویت عامل بمب گذاری ست، اما …

9. نخستین انسان (First Man)

  • کارگردان: دیمین شزل
  • بازیگران: رایان گاسلینگ، کلر فوی
  • محصول: 2018، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 87 از 100

فیلمی کاملا متفاوت با بقیه فیلم های لیست. این تفاوت به این علت است که بر اساس زندگی واقعی نیل آرمسترانگ (اولین کسی که بر سطح کره ماه قدم گذاشت) و کتاب زندگی نامه او ساخته شده و تمام حوادث فیلم مبنایی واقعی دارد. داستان فیلم هم بر خلاف بقیه فیلم ها در زمان گذشته می گذرد نه در آینده ای نامعلوم که در آن آدم ها به تکنولوژی و وسایل عجیب و غریب دست یافته اند. در واقع تکنولوژی مورد استفاده شخصیت ها با متر و معیار امروز ناسا قدیمی هم محسوب می شود اما به علت اینکه وقایع فیلم برای مخاطب عادی شگفت آور است و در دسترسش نیست و بعلاوه به علت شمایل نگاری آن، زیرمجموعه ژانر علمی- تخیلی قرار می گیرد.

دیمین شیزل مانند هر فیلم دیگر خود در این فیلم هم به کوشش خستگی ناپذیر انسانی پرداخته که سعی دارد در کار خود برترین باشد و به جایی برسد که کسی تا به امروز توان رسیدن به آنجا را نداشته است. او برای چنین دستاوردی موانع سختی پیش رو دارد و باید یک به یک آن ها را با پیروزیت پشت سر گذارد.

سرانجام فیلم که بر همگان معلوم است اما نقطه قوت فیلم از آنجا ناشی می شود که فیلم ساز توانسته با وجود آگاهی ما از این سرانجام، باز هم فضایی نفس گیر و پر تعلیق خلق کند. نحوه نمایش مصیبت هایی که نیل آرمسترانگ پشت سر می گذارد باعث شده درک آن ها با وجود دوری مخاطب از چنین جهانی چندان سخت نباشد.

فیلم اولین اکران خود را در جشنواره هفتاد و پنجم ونیز تجربه کرد و بازی رایان گاسلینگ و کارگردانی شزل مورد تحسین منتقدین نهاده شد.

سال 1961. رقابت فضایی میان شوروی و آمریکا در اوج خود است. خلبان آزمایشی ناسا حین پرواز دچار سانحه می شود. او نیل آرمسترانگ است اما پا پس نمی کشد چون رویایی در سر دارد …

8. لوپر (Looper)

  • کارگردان: رایان جانسون
  • بازیگران: بروس ویلیس، جوزف گوردون لویت
  • محصول: 2012، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.4 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 93 از 100

فیلمی که به گفته کارگردانش 10 سال ایده پردازی آن طول کشیده است. این کوشش کمال گرایانه برای ساخت فیلم از سر و روی آن می بارد. طرح داستانی پیچیده فیلم باعث شده تا چنین زمانی برای جفت و جور کردن همه ایده ها صرف شود. داستان سفر در زمان و تغییر دادن گذشته برای بهبود آینده از ایده هایی ست که در این سال ها آنقدر مورد استفاده نهاده شده که دست اقتصادی شده و به نظر می رسد چیز تازهی برای ارائه ندارد و گفتنی ها گفته شده است. اما همواره کسی هست که با ایده نابی از راه برسد و مخاطبان را شگفت زده کند.

تفاوت این فیلم با دیگر فیلم های اینچنین در این است که این بار سمت شر ماجرا و جنایتکاران از سفر به گذشته استفاده می نمایند تا جلوی مسائل آینده خود را بگیرند. این حال و هوا هم مایه های جنایی مجذوب کنندهی به فیلم داده و هم باعث شده ایده مرکزی فیلم که رویارویی فردی با نسخه پیر خودش در آینده است، مجذوب کننده شود و قوام یابد.

لوپر مملو از ایده های تازه و ناب درباره سفر در زمان است اما این ها باعث نمی شود تا تماشای فیلم به فرایندی گیج نماینده تبدیل شود، بلکه چینش وقایع و فرایند علت و معلولی طوری نهاده شده که درک آن برای مخاطب بسیار ساده باشد. نکته مجذوب کننده دیگر فیلم بازی بازیگران فیلم است. بروس ویلیس و جوزف گوردون لویت خوب از پس صحنه های اکشن فیلم برآمده اند.

داستان در سال 2044 اتفاق می افتد. باندهای تبهکار آینده برای از بین بردن دشمنان خود، آن ها را دست بسته به گذشته می فرستند تا مزدورانشان بکشند. دستمزد قاتل به وسیله شمش های طلایی که همراه با قربانی ست پرداخت می شود. از این طریق هم مشکل تبهکاران حل می شود و هم ردی از جنایت باقی نمی ماند تا اینکه …

7. مریخی (The Martian)

  • کارگردان: ریدلی اسکات
  • بازیگران: مت دیمون، جسیکا چستین
  • محصول: 2015، آمریکا و انگلستان
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 91 از 100

ریدلی اسکات هرگاه سراغ سینمای علمی- تخیلی رفته دست پر بازگشته و فیلم خوبی در کارنامه خود ثبت نموده است. از بلید رانر (blade runner) که شاهکار بی بدیل او ست تا همین فیلم مریخی. نقطه قوت او در ساخت چنین فیلم هایی، ساخت و پرداخت درست فضایی ست که در آن آلات و ادوات غیرقابل ملموس که خبر از پیشرفت تکنولوژی می دهد، بدون هیچ شرح اضافه یا کوششی برای دست و پا زدن، قابل باور می شود. در چنین بستری شخصیت های او کمتر فرایند پیشبرد داستان را متوقف می نمایند تا کارشان را شرح دهند.

پرداخت شخصیت رابینسون کروزوگونه یک انسان رها شده در سیاره ای دیگر و کوشش دیگران برای جبران اشتباه خود، شاید کمی با جنبه های احساسی پیش برود اما هیچگاه باعث نمی شود تا احساس کنیم می توانیم لحظه ای چشم خود را از پرده نقره ای برداریم. فیلم به راحتی یقه مخاطب را می چسبد و رها نمی نماید تا او برای سرنوشت قهرمانش نگران شود.

ترس، دلتنگی، تنهایی و عصبانیت قهرمان را می توان در سراسر فیلم احساس کرد اما ریدلی اسکات و بازیگرانش زیرکانه چاشنی طنز را به فیلم اضافه نموده اند تا توان مخاطب برای دنبال کردن داستانی پر تعلیق و دلهره تحلیل نرود و لذت بیشتری از این تجربه ببرد.

بازی مت دیمون و کارگردانی اسکات، فیلم مریخی را فراتر از یک فیلم سرگرم نماینده، تبدیل به مکاشفه ای برای کشف توان انسان نموده است.

فضانوردی پس از اتمام یک مأموریت خطرناک در سیاره مریخ رها می شود. حال همکاران او کوشش دارند تا این اشتباه مرگبار خود را جبران نمایند و او را قبل از مرگ نجات دهند …

6. وسعت شب (The Vast of Night)

  • کارگردان: اندرو پترسون
  • بازیگران: سیرا مک کورمیک، جیک هوروویتز
  • محصول: 2019، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.7 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 92 از 100

فیلم های زیادی درباره چند جوان خیال پرداز و علاقه مند به داستان های علمی- تخیلی ساخته شده که ناگهان پای خودشان به یکی از این داستان ها باز می شود. نمونه خوب چنین فیلم هایی، فیلم سوپر هشت (super 8) است که می توانست به راحتی در این لیست قرار بگیرد. تفاوت فیلم وسعت شب با این دسته از فیلم ها، تمرکزش بر دو شخصیت اصلی ماجرا به جای اتفاقات عجیب و غریب و حضور فرازمینی ها است.

داستان فیلم مانند فیلم نخستین انسان در گذشته می گذرد و فیلم هم حال و هوای فیلم های دهه 1950 میلادی را دارد. اما این داستان بر خلاف نخستین انسان مبنایی واقعی ندارد و خود فیلم با استفاده از تکنیک های فاصله گذاری برشتی (همان نشان دادن قاب تلویزیون در میان فیلم) این نکته را داد می زند.

خیره سری دو جوان در شبی که شهر خالی و مانند شهر مرده ها ست و بازیگوشی آن ها برای کشف یک رازمگوی سیاسی باعث شده تا وسعت شب علاوه بر خلق یک هیجان فزاینده، گاهی رازآمیز و مرموز جلوه کند. فضایی که حال و هوای پارانویای جنگ سرد را یادآور می شود.

نام فیلم خلاصه شده محتوای فیلم هم هست. این درست که داستان فیلم در یک شب می گذرد و پرسه زنی های دو جوان را پی می گیرد اما این نام به عدم شناخت و ناآگاهی ما در فهم این جهان بیکران اشاره دارد. گویی همه خوابیم در حالی که دیگران مشغول به کار هستند.

اینکه اهالی شهر با ترس سراغ ناشناخته ها می فرایند و به جای طرح پرسش های اساسی برای فهم آنچه که شهر را تهدید می نماید در بی خبری سیر می نمایند یا ترجیح بر فراموش کردن سؤال های خود دارند، علت نمی شود تا دو جوان برگزیده فیلم هم چنین نمایند. اصلا به همین علت هم هست که این دو این قدر برای کارگردان مجذوب کننده هستند؛ آن ها پرسش گری را تا فهم حقیقت رها نمی نمایند و خیال عافیت طلبی هم ندارند.

در شهری کوچک در آمریکا اهالی برای برگزاری یک رقابت بسکتبال مهم در استادیوم جمع شده اند و پرنده در شهر پر نمی زند. دو جوان به علت حضور در محل کار امکان ملحق شدن به جمع را ندارند. آن ها ناگهان متوجه اتفاقات عجیبی در سطح شهر می شوند …

5. او (Her)

  • کارگردان: اسپایک جونز
  • بازیگران: واکین فینیکس، اسکارلت جوهانسن، رونی مارا
  • محصول: 2013، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 94 از 100

یک فیلم علمی- تخیلی با چاشنی کمدی رمانتیک و با بازی درخشان واکین فینیکس در نقش اصلی. هنگام تماشای فیلم باید تمامی فیلم هایی را که در آن ها کامپیوترهای مجهز به هوش مصنوعی عامل شر و نابودی و کشتار نسل بشر هستند، فراموش کرد. در این فیلم با کامپیوتری سروکار داریم که احساسات خود را آهسته کشف می نماید و به جای قرار دادن آن در یک سمت و سوی شر، از آن برای ترمیم روان انسان های شکست خورده و به ته خط رسیده استفاده می نماید تا درمان روح زخم خورده آن ها باشد.

شخصیت اصلی گرچه به وسیله شغلش دیگران را به هم می رساند تا زندگی عاشقانه خود را شروع نمایند اما خود توان برقرای ارتباطی ساده را ندارد. او بی روحیه و منزوی ست و از آدم ها فاصله می گیرد. همه این کمبودها باعث می شود تا او به یک ماشین با صدای زنانه وابسته شود. این موضوع شرایطی فراهم نموده تا فیلم ساز مکاشفه ای روانشناسانه و عمیق از شرایط خمود آدمی در عصر چیرگی تکنولوژی بر احوالات او برپا کند.

اسپایک جونز همواره فیلم های خوبی ساخته و کمتر فیلم ضعیفی در کارنامه خود دارد. فیلم های چون اقتباس (adaptation) و جان مالکوویچ بودن (being john malkovich) اثبات این مدعا ست اما صحنه گردان اصلی این فیلم اسکارلت جوهانسون است. او تنها با استفاده از صدایش چنان شخصیت کاملی خلق می نماید که حضورش ملموس می شود و وابسته شدن مرد به او را قابل درک یا حتی اجتناب ناپذیر می نماید.

داستان فیلم در آینده ای نامعلوم می گذرد. تئودور مردی درون گرا و منزوی ست. بحران عاطفی زندگی او را فلج نموده است. در این میان او روزی یک نرم افزار پیشرفته می خرد و صدای آن را صدایی زنانه انتخاب می نماید …

4. جاذبه (Gravity)

  • کارگردان: آلفونسو کوارون
  • بازیگران: ساندرا بولاک، جورج کلونی
  • محصول: 2013، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.7 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 95 از 100

آلفونسو کوارون قبل از آنکه به خاطر این فیلم برنده جایزه اسکار برترین کارگردانی شود، در سال 2006 فیلم فرزندان بشر (children of men) را در ژانر علمی- تخیلی ساخت که یکی از برترین فیلم های قرن حاضر در لیست منتقدین سرتاسر جهان است. گرچه به نظر می رسد سایه سنگین آن فیلم همواره بر سر کارنامه او سنگینی خواهد نمود اما این علت نمی شود تا این فیلم معرکه او را نادیده بگیریم.

کوارون داستان سفر چند فضانورد به ایستگاه بین المللی فضایی و تعمیر تلسکوپ هابل را به ماجرایی برای آگاهی انسان و شناخت حد و مرز توانایی های خود در زندگی پیوند می زند. در این فیلم ماجرای رانده شدن انسان از بهشت و رسیدن به کره زمین نه به اسم از بین رفتن فرصت ها، بلکه توفیقی اجباری برای کسب آگاهی و تولد دوباره به تصویر کشیده می شود.

به جز پرده شیرین ابتدایی تقریبا در تمام طول فیلم فقط یک بازیگر در قاب تصویر حضور دارد و محیط اطرافش هم مانند یک سلول انفرادی تنگ و کوچک است. اما این باعث نمی شود که تب و تاب فیلم لحظه ای فروکش کند یا ریتم آن دچار اخلال شود. بلکه استفاده درست فیلم ساز از همین عامل باعث شده تا ترس از فضای بسته تمام قاب را پر کند و بازی خوب ساندرا بولاک هم به این موضوع یاری می نماید.

حضور جرج کلونی در پرده اول و خنده ای که بر لب مخاطب می آورد از انتخاب های مجذوب کننده فیلم است و فیلم برداری درخشان امانوئل لوبزکی شایسته تقدیر است.

دو فضانورد از یک تیم پنج نفره اعزام شده اند تا تلسکوپ هابل را تعمیر نمایند. آن ها مشغول راهپیمایی فضایی و اذت بردن از کار خود هستند که ناگهان با اخطاری مبنی بر انهدام یک ماهواره جاسوسی روسیه روبرو می شوند …

3. تلقین (Inception)

  • کارگردان: کریستوفر نولان
  • بازیگران: لئوناردو دی کاپریو، ماریون کوتیار
  • محصول: 2010، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8.8 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 87 از 100

به راحتی می شد میان ستاره ای (interstellar) نولان را هم به این لیست افزود. اما اگر بنا به انتخاب یک فیلم از هر کارگردان باشد، تلقین به علت ایده جسورانه تر و پرداخت به مقدار احساسات، صندلی رفیع تری در کارنامه نولان دارد.

داستان فیلم بر خلاف فیلم های علمی- تخیلی رایج در زمان حال می گذرد و کسی هم از آینده یا گذشته سفر ننموده و خبری هم از سفر به فضا یا حضور موجودات فرازمینی نیست. همه چیز به نظر عادی می رسد و در ظاهر فیلم می تواند در دسته ای غیر از سینمای علمی- تخیلی قرار بگیرد. قصه، روایتگر زندگی چند سارق حرفه ای ست. سارقانی که برای گذران زندگی روش منحصر به فردی دارند.

کوشش نولان برای به تصویر کشیدن لایه های پنهان خواب و رویا و دست یافتن به ناخودآگاه بشری و آنچه که عذابش می دهد، از همان فیلم بلند اولش یعنی تعقیب (following) قابل مشاهده است. داستان همان داستان است؛ فردی سعی دارد با به بازی گرفتن فکر دیگری، کنترل افکار او را به دست بگیرد تا طرف مقابل طبق میل او رفتار کند. نولان برخلاف فیلم اول کارنامه خود اکنون هم بودجه کافی و هم یک تیم تمام حرفه ای برای این کار در اختیار دارد تا جهان مورد نظرش را خلق کند.

در جهانیی که کمتر فیلم سازی به ایده ای یکه دست می یابد و تولیدات هالیوود هم انگار کپی یکدیگر هستند، نولان سعی دارد تجربه های یگانه ای برای مخاطبان فراهم کند و همین موضوع او را به فیلم سازی چنین مهم در عصر معاصر تبدیل می نماید. گفته می شود که او ده سال برای نوشتن فیلم نامه وقت گذاشته است. به راحتی می توان نتیجه این کوشش را برای رسیدن به هدفش در طول تماشای فیلم مشاهده کرد.

کاب یک سارق حرفه ای است. اما نه سارقی با شرایط معمولی. او افکار قربانیانش را می سارقد. وی سال ها ست که به دلایل قانونی امکان بازگشت به آمریکا و تماشا فرزندانش را از دست داده است تا اینکه کار بسیار خطرناک و غیرممکنی به او پیشنهاد می شود …

2. بلید رانر 2049 (Blade Runner 2049)

  • کارگردان: دنی ویلنوو
  • بازیگران: رایان گاسلینگ، هریسون فورد
  • محصول: 2017، آمریکا
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 82 از 100

توان خطر کردن بسیاری می خواهد تا فیلم سازی جرأت کند و دنباله ای برای یکی از نمادهای سینمای علمی- تخیلی یعنی بلید رانر (blade runner) ریدلی اسکات بسازد. دنی ویلنوو دست به چنین خطری زده و از این آزمون سربلند بیرون آمده است. نتیجه کار او هم توجه بسیار زیاد منتقدان را به همراه داشت و هم باعث شد تماشاگران برای تماشای آن مقابل سالن های سینما صف ببندند؛ یک پیروزی تمام عیار برای تیم سازنده فیلم.

آنچه که فیلم را چنین پیروز می نماید حفظ جنبه های نئونوآر فیلم اسکات است. ساخت جهانی بس تاریک که در هر گوشه آن خطری در کمین است. نقطه قوت دیگر فیلم ساختن یک هزارتوی پیچیده اخلاقی ست که باعث می شود شخصیت ها مدام نسبت به عاقبت اعمالشان شک نمایند و نتوانند راست را از دروغ تشخیص دهند. این خاصیت سینمای نوآر است: زدن به قلب جایی که تصور می شود خیر و شر و مرز میان آن ها معین است اما با ورود به آن جغرافیا آهسته آهسته مرزها کم رنگ می شود و تاریکی سایه سنگین خود را بر روشنایی می اندازد.

حال بزنگاه اصلی برای قهرمان چنین فیلمی شکل می گیرد. جایی که باید دست به انتخابی سرنوشت ساز بزند؛ تصمیمی که نمی داند نتیجه آن چیرگی روشنایی خواهد بود یا ناامیدی و پیروزی تباهی.

علاوه بر نقش دنی ویلنوو در مقام کارگردان، فیلم برداری درخشان راجر دیکنز فیلم را چنین تماشایی نموده است.

در سال 2049 یک بلید رانر مأمور می شود تا رباتی را از رده خارج کند. او حین انجام مأموریت و به طور اتفاقی با استخوان های زنی که 30 سال پیش مرده است، روبرو می شود …

1. فراماشین (Ex Machina)

  • کارگردان: الکس گارلند
  • بازیگران: دامنل گلیسون، اسکار آیزاک
  • محصول: 2015، آمریکا و انگلستان
  • امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.7 از 10
  • امتیاز در راتن تومیتوز: 92 از 100

در برخورد اول با فیلم فراماشین با جهان پیچیده ای روبرو می شویم که هم روایتگر امروزی داستان آدم و حوا است و هم بازگو نماینده زندگی فردی که بر مقام خدایی در عالم هستی تکیه زده است. مردی که کنترل همه چیز جهان تکنولوژیک را در دستان خود دارد و قادر است همانند خدایی بشر را به هر سو که دوست دارد، راهنمایی کند.

قدرت فیلم فراماشین علاوه بر طرح چنین پرسش های مذهبی، ساخت یک جهان کاملا فلسفی ست که دنبال راهی می شود تا سؤال اساسی انسان در مورد شروع حیات و چرایی پیدایش و هدف غایی او در زندگی را پاسخ دهد. زمانی مضمون فیلم مجذوب کننده می شود که پرداخت چنین بستری با نظریه نیچه درباره ابرانسان در هم می آمیزد تا فراماشین را به فیلمی فراتر از یک فیلم پرتعلیق سرگرم نماینده ببرد.

الکس گارلند تمام این تفکرات به ظاهر دیریاب را در داستانی آینده نگرانه با محتوایی جنایی و گاها ترسناک ریخته تا روایتگر هبوط انسان از بهشت برین و به زمین رانده شدن او در عصر تکنولوژی باشد. او تکیه بر تکنولوژی و وابستگی انسان به آن را خالی شدن پشت انسان درنتیجه از دست رفتن ایمانش به خدا می داند. در چنین قابی سرانجام فیلم، مهیب ترین سرانجامی ست که می توان برای یک فیلم علمی- تخیلی تصور کرد.

پیروزیت این فیلم به ویژه میان مخاطبان جدی سینما باعث شد تا گارلند مجوز ساخت فیلم علمی- تخیلی دیگری را هم بگیرد: فیلم خوب نابودی (annihilation)

یک جوان تازه کار مدتی ست برای بزرگترین موتور جستجوی اینترنتی جهان کار می نماید. او برنده مسابقه سالانه شرکت می شود. جایزه این مسابقه گذراندن یک هفته کامل در ویلای اختصاصی مدیرعامل افسانه ای و در عین حال منزوی شرکت است…

لیتن: لیتن | مجله گردشگری، سفر به دور دنیا در 80 روز

گردشیا: گردشیا | مجله گردشگری و مسافرتی، سفر به دور دنیا

مسافرت رو: مسافرت رو | مجله گردشگری و مسافرتی به همه جای دنیا

منبع: دیجیکالا مگ
انتشار: 13 مرداد 1400 بروزرسانی: 13 مرداد 1400 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 152414

به "برترین فیلم های علمی، تخیلی دهه گذشته" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "برترین فیلم های علمی، تخیلی دهه گذشته"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید